KALGAYHAN DÖNMEZ

KALGAYHAN DÖNMEZ

How Many Windows

Does The World Have

Towers are row after row in cities: one of the holes gets dimmed, another one gets lit; they try to hold on to the morning

A grim looking and ugly building in Hong Kong; five pieces of laundry hung on the tip of a long stick; life is being experienced by the windows horizontally, not vertically

A woman on the skirt of the Ural; alongside with her granddaughter her eyes are looking after the leaver; she is looking with pride, on the smoked glass, it is minus thirty-five in the cold

In Tamil she has given her husband to the windowless freedom; for a glass of tea she harvest, her child on its back

Ten room treasure chamber in Riyad, a villa; behind the strictly closed walls, secret hopes are fading on the black windows

A young and beautiful woman in Padank, her eyes at the window of the sea, it has been four days since he’s gone, husband shall come, to bring their daily bread from storms, from hungry oceans.

A hundred boats are in the traffic light, in one morning in Taipei; it’s an early morning in the windowless rooms, she is going to compete with the other of his bread for the sake of hope

Bahoharam in Nigeria forbade; darkened the beautiful black girls’ windows; may the ones who destroyed windows, who stole their freedom get no benefit from this

The sun is covered with wood in Lugansk; as if not bullet can penetrate hopes, the women are waiting for the bear’s anger cooling down

They broke Tito’s windows; widow women in Mostar, lamenting bridges, lamenting hearts collapsed; on top of one another

Women in Bogota are a commodity of the drug cartels, and their future and their ping windows are being bartered with cocaine

In Chiang Mai, bodies of virgin and windowless girls at the age

of fourteen are being sold to the international women traffickers, for thousand dollars, with their passport ready

Men should revolt to these commerce and crimes in the first place; they should open the windows of their mothers, sisters, daughters, they should raise their voice, alas where are they

How many suns are being set while women are waiting by the windows; who cares! Where is the account of sunless windows; neither bans nor what are going to be lived are over; how many lives are being sacrificed beyond these windows;

In this unequal and unjust world, how many windows are being sold for how much…

Dünya kaç pencere

Şehirlerde kuleler sıra sıra: deliklerden biri sönüyor, biri yanıyor; tutunmaya çalışıyorlar sabaha

Hong Kong’da suratsız, çirkin bir bina; beş çamaşır asılı uzun sırığın ucunda, pencerelerde hayat enine değil dikine yaşanmakta

Ural eteğinde bir kadın,kızı torunuyla gözü gidenin ardında; gururla bakıyor, buğulu camda eksi otuz beş soğukta

Tamil’de kocasını vermiş penceresiz özgürlüğüne; bir bardak çaya, çocuğu sırtında çay topluyor

Riyad’da on odalı bir beyt, villa; sıkı sıkı kapalı duvarlar arkasında, gizli umutlar kara pencerelerde solmakta

Padank’da genç güzel kadın, gözleri denizin penceresinde; gideli dört gün olmuş, koca gelecek, fırtınadan, aç okyanustan rızkı getirecek

Yüz motor ışıkta, Taipei’de bir sabahta; erken sabah olmuş penceresiz odalarda, umut uğruna ekmeğe yarışacak ötekiyle

Nijerya’da, bakoharam haram etti; kararttı kara güzel kızların pencerelerini; haram olsun hayat pencereleri yok edenlere, özgürlükleri çalanlara

Lugansk’da güneş tahta kaplı; sanki kurşun geçmez hayallere, kadınlar ayının öfkesinin geçmesini beklemekte

Tito’nun pencerelerini kırdılar; Mostar da dul kadınlar, yaslı köprüler, yaslı yürekler çöktü; birbirinin üstüne

Bogota’da kadın uyuşturucu tekellerinin malı, kokainle takas ediliyor gelecekleri, düşlerindeki pembe pencereleri

Chiang Mai’de bedenleri bin dolar pasaportu hazır satılıyor, uluslararası kadın tüccarlarına on dörtlük bakire penceresiz kızlar

İsyan etmeli önce erkekler bu ticarete bu cinayetlere; annelerinin, kardeşlerinin, kız çocuklarının, eşlerinin pencerelerini açmalı, seslerini yükseltmeli, hani neredeler

Pencerelerde kadınlar beklerken kaç güneş batıyor; kime ne! Güneşsiz pencerelerin hesabı nerede

Ne yasaklar ne de yaşanacaklar bitiyor ne ümitler ne canlar veriliyor bu pencerelerin ardında;

Bu eşitsiz, adaletsiz dünya da kaç pencere kaça gidiyor…

The New Bridge

We met during a late sunset

My thoughts were drawn to the sea, and her feet were inside the water

I ordered our beers and peanuts

I am not the type to burn my bridge with somebody so easily

I warmed to her at the very first sip

She asked me about the old one, timidly

I said, she had gone following the towboats

How are you doing; by putting my head on her shoulder

By looking at the shy fishing rods of hope

She got no response to give; to the people and roughness

She enjoys the sun of the Golden horn, and the sunset

She seemed to be happy; I could not see

As I ended my words.

..

By turning her eyes away; please sit for some time

Was she alone in this crowd?

Or was she fallen in love at first sight

I could not make it out…

Karaköy, Under the New Galata Bridge

Yeni Köprü

Bir akşamüstü buluştuk

Benim aklım onun ayakları suda

Ismarladım biralarımızı fıstıkla

Köprüleri atmam kolayca, kolay da

Daha ilk yudumda ısındım ona

Çekinerek eskisini sordu

Takaların peşinde gitti; dedim

Sen nasılsın; sokularak boynuna

Bakarak, utangaç umut oltalarına

Cevapsızdı; insanlara hoyratlıklara

Halicin güneşini, günbatımını seviyordu

Sanki mutluydu; bilemedim

Bitirince kelimelerimi

.

Gözlerimden kaçarak; otur biraz daha

Yalnız mıydı bu kalabalıkta

Yoksa ilk görüşte mi sevmişti

Anlayamadım…

Karaköy, Galata Köprü altında

 

The Filly Cat

Last night an epic world occurred to me;

In Autumn, spring arrived before winter

What flew in front of eyes dazzled my thoughts

This all happened at a time enough to recite a poem

The melancholy settled in my veins, and the obedient cat on my lap…

It is already ten o’clock, it is apparent through stirring

Her hair covered the whole Andalusia

The tambourine, shawl and rose; tonight, is three times redder

Genova sleeping at Galata’s bosom

And the soaked Venetian Maiden Tower under it

At midnight, Cinderella is alone; she doesn’t know I am with her

She is unaware of the future I wrote for her, a letter to subconscious

Salacak is the first item on the book to be called

This is not the alphabetical order, this time (S) is first, followed by me

I am running towards the Mediterranean; I wonder which tango in Gibraltar is this

I turn back; behind me new Rome, you’re tagged

I have to find the place where she is hiding, if only I get up, the rest will be alright

Andalusia is at hand, there is Rome over there, and only mare milk is missing…

I am aware, in the coming races, (S) has got the first place, and I come second

The princess is at the hippodrome; the purple dress, and the white gloves

In Granada, a gypsy with thick lips, red crown, and black hair

With huge golden round earring; she gives fleshy and French kiss

Again, she wears purple dress in red and green, decorated with Algerian violet

She caresses me with pride, and we are heading by flying like a seagull

Over Salacak towards Üsküdar…

Kısrak Kedi

Dün gece bir şiir çıktı başıma;

Sonbaharda, kıştan önce bahar

Başımı aldı gözlerde uçuşanlar

Bir şiir okunası zamandır, hepsi

İliklerimi işleyen melankoli, kucağıma yatmış uysal kedi…

Saat on olmuş kıpırtılardan belli

Saçları kapatmış bütün Endülüsü

Zil şal ve gül; bu gece üç kere daha kırmızı

Galatanın koynunda yatan Genova

Ve altında sırılsıklam Venedik Kızkulesi

Kül kedisi gece onikide, bilmiyor benimle yalnız

Habersiz yazdım geleceği ondan, bilinçaltına mektup

Aranacaklarda en başta Salacak

Harf sırası değil, bu sefer (S) en başta arkada ben

Akdenize koşuyorum; Bu Cebelitarık da kaçıncı tango

Dönüyorum; arkamda Yeni Roma, sobe

Bulmalıyım saklandığı şehri, bir uyansam gerisi tamam

Hazır bir Endülüs, bir Roma var, kısrak sütü eksik…

Biliyorum, gelecek yarışlarda en başta (S) sonra ben

Hipodromda prenses; mor elbise, beyaz eldiven

Gırnatada; kalın dudaklı, kırmızı taçlı, kara saçlı bir çingene

Koca altın halka küpeli, öpüyor etli, taa içini

Yine üstünde mor, bu sefer allı yeşilli, menekşeli

Okşuyor gururla, gidiyoruz martılayarak

Salacak üstünden Üsküdara…

Sand Particles In Teos

If I ever ask the bright yellow winged butterfly flying freely, maybe an experienced and contented nut pine tree, the ones who died for the continuity of the world, and to ones fallen on the soil, with respect They shall live forever; cities, borders, rules are thrown away somewhere; where are hopes, pains, joy, where are they, for whom, and written to whom

If I ever ask myself, if I consider myself lucky; why does the thyme coming out of rock crevice smell more pleasant than the one grown in the field.

When Cams were showing the right path to Ionia three millennia ago; what did they tell the audience about Carians, Dorians at the temple What is more important, thinking, fighting, or being courageous, or to become just a point at the end of the tale; I wonder how many bones and dead bodies were put on one top of another.

Hey Hades! Do you know about the fact that pride, hate, and ambition existed with you, and they are gone alongside with many gods in beliefs; why it was so important tol ive a life enjoyed on only one-point Lives, nations, borders are all accepted by their owners, whereas non-ownership, border lessness are accounted as freedom, so it means its refusal; if you take up your fate under your control, then the higher-ups could not do anything against it What are the things inherited to you, the ones who live with you, and the ones who know you after you died; where are Teos folks and Teos laws in force in the Mediterranean; what was their effect; although those were written and memorized While rocks were being crashed, and stones becoming sand, and humans particles; which state, which border, which law were in place, against all the wovs made until eternity, at hearts and minds. How many second you could have existed in this universe where every living is destined to die; before becoming a water drop on the olivee of fig leaf to be planted on a river’s bed’s aluvion or in the soil, the ones who think they lived and important an long life.

When building Teos, did Athamos explore the taste of these shores, this sea, or was he after the eternity of his city; or did he think of this: Were the ones we domesticated in fact more afraid of thunder and lightning Were the Teos folks who built three cities in the Thrace, the Black Sea and at the Nile Delta aware of this: the beauty of the poisonous oleander does not come out of its pink white flowers but from its

well-proportioned dark green leaf…

Teos da Kum Zerreleri

Özgürce uçan kanatları sapsarı kelebeğe sorsam, belki tecrübeli kânaatkar fıstık çamına, dünyanın devamı için ölenlere, toprağa düşenlere saygıyla Sonsuza kadar yaşayacak; şehirler, sınırlar, kurallar nereye savruldu; umutlar acılar sevinçler nerede, nerede onlar, kimin içindiler, kime yazıldılar

Sorsam kendime, kendimi önemli sansam; kaya yarığından çıkan kekik niye daha güzel kokar tarladakinden

Üç bin yıl önce kamlar gösterirken İonia’da doğru yolu; ne demişti dinleyenlere ne anlatılmıştı, Karyalılardan, Dorlardan, tapınakta Düşünmek, mücadele etmek, yürekli kalmak mı önemli, hepsi masalın sonundaki nokta olmaktan; bu topraklar için kaç kemik, kaç ölü üst üste kondu

Ey Hades! Gurur, nefret, hırs neydi seninle var olan, bilir misin, boşlukta kaç tanrı gitti inançlarda; neden o kadar önemliydi ki sadece bir noktada yaşanmaktaysa yaşananlar

Hayatlar, milletler, sınırlar hep sahibin kabulü oysa sahipsizlik sınırsızlık özgürlükse, reddidir; ne fark eder ki yüceler ve cüceler alırsan kaderi eline

Nedir ki miras bırakılanlar, seninle yaşayanlar, tanıyanlar öldükten sonra; Teoslular nerede, Akdeniz’de geçerli Teos kanunları, cürmü ne oldu; yazılanlar, ezberletilenler

Kayalar parçalanıp taş olurken, taşlar kum, insanlar zerre; bin yılda hangi devlet, hangi sınır, hangi kanun yaşardı, sonsuza kadar edilen yeminlere karşı, yüreklerde, akıllarda

Her canlının ölüme yazgılı olduğu bu evrende kaç saniye kalacaktı; bir nehrin yatağında alüvyon ya da toprağına dikilecek bir zeytin ya da bir incirin yaprağında su zerresi olmadan önce, önemlive uzun yaşadığını sananlar

Athamos kurarken üç bin yıl önce Teos’u, varmış mıydı bu kıyıların, bu denizin tadına yoksa peşinde miydi şehrinin ölümsüzlüğünün; ya da

düşünmüş müydü: Evcilleştirdiklerimiz aslında korkardı daha fazla gök gürültüsünden, şimşekten

Trakya’da, Karadeniz’de, Nil Deltasında üç şehir kuran Teoslular bilir miydi: Zehirli zakkumun güzelliğinin gelmediğini pembe beyaz çiçeklerden ama biçimli koyu yeşil yaprağından…

KALGAYHAN DÖNMEZ

KALGAYHAN DÖNMEZ: He was born in Ankara. He graduated from Izmir Turk College where he spent his six boarding school years. He got his diploma from the International Relations Department of the Faculty of Political Sciences, Ankara University. He completed the Master’s Degree program on the Mediterranean Region’s Integration of the European Union, Turkey Case at the University of Reading. He served as an executive at various companies running abroad and at home. He also was on the Board of the Union for the Alumni of the Faculty of Political Sciences, and Mülkiyespor basketball team. His first poetry and essay book called “Loneliness, Not Sufficient for Anybody” was published in 2018. Second poem book ‘Istanbul Way’ was published In 2019 both in English and Turkish Language. He has got two children and lives in Istanbul.

KALGAYHAN DÖNMEZ: Ankara’da doğdu. Altı yıl yatılı okuduğu İzmir Türk Kolejinden mezun oldu. Ankara Üniversitesi, Siyasal Bilgiler Fakültesi, Uluslararası İlişkiler Bölümünü bitirdi. University of Reading’de, Avrupa Birliğinin, Akdeniz Bölgesine Entegrasyonu, Türkiye Örneği, konusunda lisansüstü çalışmasını tamamladı. Yurtiçi ve dışında çeşitli firmalarda yöneticilik yaptı. Mülkiyeliler Birliğinde Yönetim Kurulu üyeliği ve Mülkiyesporda uzun yıllar yöneticilik yaptı. İlk şiir ve deneme kitabı ‘Yalnızlık Kime Yeter’ 2018’de Türkçe ve İkinci şiir ‘kitabı İstanbulca/ Istanbul Way’ 2019 yılında Türkçe ve İngilizce olarak yayınlandı. İki çocuk babası ve İstanbul’da yaşıyor.